Ellere Diyemedim

gitmek geliyor içimden
umutlarımı alıp bu şehirden
ve umarsızca sarılmak ışığın kollarına
sarılmak inadına, karanlık gelmeden
sevmek geliyor içimden
sevildiğimi bilmeden
ölesiye hasret beslemek
geldiği kadar elimden

meğer akşamlar o kadarda kötü değilmiş
insanın yanlız kalası geliyor bazen
bazende haykırması bir kente
haykırmak, çokta zor değilmiş
seni fikrime çeken değil mıknatıs
sen orda başka kollarda
ben burda yanlız
ben biçare, ben hasret müptelası
ben mecnun, ben ferhat
ben ben ben
ben bende değilim
ben bir sırmışım meğer
ellere diyemedim