Aramak
Ben ne misafirim ne de yaşamım
Şu alemde yalnızlığın, hasretin sesisiyim,
Bir acaip karanlıkta hislerim, ışığım garip bir loşlukta
Gönlümün zindanında çekildim bir çareyim
yıkıldım vuruldum hayatın ihaneti ile viraneyim
Tebessümüm bile olmuş garip bir hüzün
Bu kalp baharı hiç yaşamadı gördüğü hep güzün
Umutlarım yaprak yaprak dökülür gözlerden yaşlar eşliğinde
Sadece rüzgar okşar tenimi bir anne şefkatinde
hadi artık gelmedimi berim sıram? vurun boynumu
Asın beni hayat veren bir çınarın dalına, geçeceği yok bunun
Saatler hala vuruyor vuslatı dayanamıyorum dokunuyor kanıma
Dedim ya kapıldım hazin bir sonbahar rüzgarına
Kapandım dünya denen karanlık odama
Günlerimi sıraladım imamesi ben olanboşluk tesbihime
Yıldızlar kayarken bağrımda göklerin
Her gece gönül dağımda yaram olur bir asır kadar derin
Tamam artık anladım bu yalnızlık hep uzayan kızgın çöl
Sevinçler sevgiler aşklarda seraptır benim içimde
Bu amansız çölü geçerim ancak öldüğümde
Gecenin karanlığından çekiyorum acı bir nefes
Ayene onun kadar karamışciğerlerime
Karanlık geceyi gömdüm yorgun kalbime
Yumdum gözlerimi artık beyazın gizeminde
Mutluluğu arıyorum başımda dikilen imam efendinin telkininde
Khan
Khan şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.