Yasak Elmanın Çocukları
Çiçekler,
Yıldızlar, gökyüzü,
Toprak, su, ateş
Ve deniz;
Her şey sevgi üstüne.....
Baharda tomurcuklanan çiçek,
Toprağın, güneşin ve suyun
Merhametiyle açtı dünyaya yapraklarını..
Varlığı ile renk saçtı hayata,
Sonunda yine kuruyup toprağa döküldü...
Bunu anlayan ne ilk, ne son çiçek olmayı
İstemezdim......
Yıldızlar, hayran bıraktılar kendine
İnsanları,
Karanlık dünyayı aydınlattılar,
Sonra anladılar ki;
Onları yakan da,
Sabahı getirip söndüren de güneştir;
Bunu anlayan ne ilk, ne de son
Yıldız olmak
İstemezdim.....
Toprak, tüm varlıkların
Vatanı sandı kendini,
Gözyaşlarını tutamadı sahile varıp,
Sularda boğulunca.....
Bunu anlayan ne ilk, ne son
Kum tanesi olmak
İstemezdim.....
Su, buhar oldu birden,
Gökyüzüne kanat açtı özgürce....
Bulutlar yakaladı kanatlarından;
?Sen yağmur ol? dediler,
Aşağı gönderdiler su damlasını.
Bunu anlayan ne ilk, ne son
Su damlacığı olmak
İstemezdim.....
Bir kibrit yandı karanlıkta,
Alevler yükseldi birden;
Ateş kendini dokunulmaz sandı,
Sonsuza kadar rakibi olmayacaktı....
Sonra yağmur yağdı gökyüzünden,
Söneceğini anlayan ne ilk, ne son
Ateş olmak
İstemezdim....
Köpürdü deniz,
Saldırdı toprağı yenmek için;
Sahile varınca tükendiğini anladı....
Bunu öğrenen ne ilk, ne son
Dalgada köpük olmak
İstemezdim.....
Biz insanoğlu, yasak elmanın çocukları,
Ömrümüz yasak çiğnendi diye başladı....
Gene öyle bitsin.
İşte bunu sana söyleyen
İlk ve son kişi olmak isterdim.......
Gel, bütün yasakları çiğneyelim
Sonra
ÖLECEKSEK ÖLELİM
İbrahim Korucuoğlu
İbrahim Korucuoğlu şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.