Annanenin Ölümü
Tuzluktan boşalan beyaz
taneciklerin resmini kafamda taşıyarak
gidiyorum telefona:
almacın deliklerinden toz
olup akıyor kardeşinin acı dolu sesi
aydınlık pazar sabahımıza.
Hiçbir şey sormuyorsun kahvaltı boyunca,
kirazların arasındaki
çürük bir yenidünyayı ayıklayıp
çöpe atarken ağlıyorsun, biliyorum.
Eriyip avcuma yapışıyor
bıçağın plastik sapı:
Söz, sayrılı bir baş gibi
güm güm vuruyor kendini
susuşumun duvarlarına.
Nazmi Ağıl
Nazmi Ağıl şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.