İstanbul Sensiz Ben Sensiz

Tek başıma İstanbul'u seyrediyorum Pierloti' den
Karşımda Galata Kulesi, Atatürk Köprüsü.
Yaşlı gözlerimde iç çekip derinden
Tahta masada kalemim, kağıdım, sigaram
Sana olan sevgimi, özlemimi yazmaya başladım.
Evet şu an ağlıyor olabilirim belki de açıkça
Ama seni hayallerimde yaşatmayı sindiremiyorum
Canım sıkılıyor sensizliğe, gönlüm alışamadı yokluğunda
Dalıp dalıp gidiyor gözlerim hasretlik okyanusuna
İstanbul İstanbul olalı hiç bu kadar çekilmez olmamıştı.
Herkesi sana benzetiyorum hiçbiri sen değil.
Hasretim bir rüzgar oldu delicesine esiyor,
Özlemim yağmur oldu damla damla yağıyor
Sevgim bir güneş misali yakıp kavuruyor.
Ben sensiz İstanbul sensiz hiçbir şey beni avutmuyor.
Oysa bir oyun olarak başlamıştı her şey
Delicesine sevmek yoktu oyunun içerisinde
Ağlamak yoktu, düşlerin peşinden koşturmak yoktu.
Ama galiba o oyunu da elime yüzüme bulaştırdım.