Dostluğa Övgü (1)
Bir dost tuttum kendime
Yıldızlardan
Serinledim gövdesinde
Kavruldum yüreğinin ıssızlığında
Yaptı yapacağını yine
Verdi bana en mahrem sırlarını
Açtı gösterdi en derin yaralarını
Kucakladı müşfik performansıyla
Sarmaladı gözbebekleriyle
Sormadı hiç
Dinledi sadece
Herşeyi anladı söylemeden
Daha çok bildi
Beni benden
Tanıdım ustalığındaki ideali
Kefildi açıklığa
Günah ve sevaba
İnsanlığa ilettiği samimiyetti
Aynasıydı dost yüreklerin
Kapalıydı kapısı
Yabancılara ve gölgelere
Süreç takvim yapraklarına yansırken
Sırdaş
Acı çektiğimde
Ben ağlamadan
O hep akıttı yaşları yüreğinden
Ta derinlerden
Yalnızca yıldızlardan bir dosttu
Kadim dostumdu.
Zeliha Özata
Zeliha Özata şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.