Sesler Kokular ve Sayılar

Çok uzun bir süredir sessizce oturdu. Gözleri kapalı. En ufak bir ışık sızıntısı bile olmaksızın.Kulakları sanki koskocaman olmuş en ufak bir sesi kaçırmamak için havayı tarıyordu.

Burnunda bir nem kokusu, azıcık çürümüş su kokusu gibi.

Irmakları düşündü, şırıl şırıl akan seslerini. Ne kadar su sesi varsa belleğinde canlandı. Dalga seslerini, akan bir musluk sesini, yağmur sesini, bahçe sularken hortumdan akan su sesini, tavan aktığında çinko kaplara damlayan şıp şıp su seslerini...

Çürümüş su kokusunda üşüdüğünü duyumsadı. Parmak uçlarıyla bedenine değmeye çalıştı, örtünmek istercesine; çıplaktı..Anımsamaya çalıştı. Ne zaman soyunmuştu? Anımsayamadı.

Bir tip sesi demire çarptı. Bir tip daha. Tiptip tiptip tiptiptip....biryerlerde yağmur yağıyor olmalıydı. Burnu paslanmış demirin kokusunu algıladı.

Gözü karanlığa alışmış olmalıydı, oysa hala zifiri bir karanlıktı gördüğü. En ufak bir ışık sızmıyordu. Tiptip sesleri durdu. Uzakta bir yerlerde, belli belirsiz bir madeni kapı gıcırtısı ve ayak sesleri duyduğunu sandı. Evet yanılmamıştı. Bir, iki, üç, dör, beş..... yirmisekiz adım sayabildi. Ses durdu. Gene tam bir sessizlik başladı.
.......................

Kaç gün geçmişti acaba? Artık tüm sesleri ve kokuları algılayabiliyordu. Ayak seslerinden ve ayak seslerinin kokusundan sahiplerini ayırdedebiliyordu. Ses ve kokuları çiftleştirmişti belleğinde ve her çifte bir numara vermişti. İşte şimdi 1 numara, ya da 5 numaraydı yaklaşan veya uzaklaşan.. Bazı ayak sesleri sanki sürünür gibiydi ve kokuları da başkaydı; onları çift sayılarla ayırdediyordu. İşte şimdi 3 numarayla 8 numara birlikte yaklaşıyor veya uzaklaşıyordu... Tek ve çift sayılar ne kadar farklı kokuyordu? Tek sayılar yalnız geçebilirken çift sayılar hep tek sayıyla beraber geçiyordu.
....................................

Aradan çok uzun zaman geçtiğinde, bir gün bir yerde otururken, bir yürüyüş sesine kulakları dikildi. Çok tanıdık geldi. Düşündü, bu bir tek sayıydı, yanılmıyorsa 7 numaraydı. Kafasını kaldırmadı. Üstelik gözlerini yumdu. Kokladı ve evet, haklıydı bu 7 numaranın kokusuydu.

Kafasını kaldırdı, bir çift gözle karşılaştı, ilk defa gördüğü bir yüzün ortasında duran bir çift göz...Gülümsemeyle karışık sırıtkan bir ağızla `müsade edermisiniz, yanınızdaki sandalye boş mu dedi`. Hem yüz hem bu ses yabancıydı, ancak ayak sesi ve kokusu çok tanıdıktı. Onaylarcasına başıyla işaret etti. Adam oturdu.
...................................

Aradan kaç dakika geçtiğini ayrımsayamadı. En sonunda dönüp siz 7 numarasınız evet evet osunuz dediğinde, adam şaşkınlık içinde açılmış gözleriyle yüzüne bakakaldı. Evet mutlaka tanımıştı o an. Oturduğu ilk anda tanıyamasa da. Aradan uzun yıllar geçmişti.

Kaçar gibi uzaklaştı adam.7 numaranın sırrını merak edercesine arasıra arkasına baka baka..

Çift numaralara hiç rastlayamadı...

9.1.2002 Ankara