Memleketim
Dört mevsim yaşanırdı memleketimde
Temiz yaratılmış fıtratta necisin
Aykırı durduğunu insanda
Düşünmek için mi nedir
Ya da kefeni hatırlatmak için sanki
Her yer beyazlar giyerdi bir mevsim
Kayardı çocuklar karda
Karlar kadar saf temiz dugularla
Güneş gülümseyen yüzünü gösterdiğinde
Damlardaki saçaklar erirken damla damla
Eşlik ederdi bulutlar nice gönüllerdeki hüzne ye de umuda
Nisan yağmurlarıyla beraber
Bir anda coşar, birden durulurdu yürekler
Tomurcuklanan ağaçlar gibi
Tomur tomur şükürle, umutla doluydu kalpler
Yeniden yaratılışı temsil için belki
Bu kez, çıplak dalları sarardı çiçekler.
Uçururdu kırlarda çocuklar
Gökte özgürlükle buluşan uçurtmalar
Yeşile döndüğünde dallar
Olmaya başlardı artık kaysılar
İyice ısınınca havalar
Dolgunlaşırdı pancarlar sararırdı başaklar
Gün tam tepedeyken
Hasada hazırlanırdı insanlar
Gerçek hasadı hatırlamalı
Ona da hazırlanmalı kullar
Oynardı çocuklar sularda
Oynardı bir oyun bir oyalanmayla hayatla
Ve bir mevsim sararırken yapraklar
Bir sonun,
Gerçekte bir başlangıcın arefesinde
Lahuti bir nağmeyle
Ayrılığa türkü yakardı rüzgarlar
Solgun çehresini gizlemek için
Bukez güneşe yaşmak olurdu bulutlar
Bereketli topraklar
Düşlerini başka bahara ertelese de
Hazanı yaşamaktan kaçamazdı gene de
Oynardıçocuklar bağlarda
Oynardı raksederek düşen yapraklarla
Gökte yıldızlar
Daha bir parlak dönerdi feleklerinde
Ve ay her çocuğu takip ederdi
Ortak olurdu hayallerine
Horaz sesleriyle harmanlanan ezanlar
Çağırırdı seherlerde mescitlere
Böyleydi memleketim...
Ya şimdi
Öpülüyor mu bayramlarda büyüklerin elleri
Hatırlıyor mu evlatlar vefakar anneleri
Büyütüyor mu anneler nice Battal Gazileri
Karpuz çatlatıyor mu buz gibi pınarları
Pekmez yapılıyor mu hala güzel dütları...
İyisi kötüsüne
Alimi cahiline galip gelen memleketim
Elveda diyelim tüm ayrık otlarına
Ve merhaba diyoruz tüm güzel coşkulara.
Selva Zeyveli
Selva Zeyveli şiirleri