İnsan

İnsan

İnsanız ya işte,
İnsan olmasına,
Dünyadan Bihaber,
Yaşar Dururuz.

Kaybedince Farkına varır
Görmeyi akıl edemez,
Çölde, Deryada,
Arar dururuz.

Gözümüzün önündedirde,
Kaybettiğimiz,
Farkına bile varamaz,
Sorar Dururuz.

Gözlerimiz vardır ya,
Göremeyiz hiç bir şeyi
Körüzdürde aslında,
Bakar Dururuz.

Güneşin anlında bile
Geceyi Yaşar,
Mumlar Elimizde,
Kala Kalırız.

Anlamak istemeyiz
Anladık Sanırız,
Ahkam Keser,
Döner Dururuz.

Aşık olur, Severiz
Kıymet bilmez,
Kaybederiz, Ardı sıra,
Ağlar Dururuz.

Özleriz,
Hasret kalır, Sevdalanır
Aşk Ateşi ile
Yanar Dururuz.

Bakmanın aslında,
Görmek olmadığını,
Anlayamayız da,
Kainatın bu Haline,
Şaşar Dururuz.

İnsanız ya işte Faniyiz,
Baki sanır kendimizi,
İnanmayız ölüme.
Toprak Atılınca üstümüze
Pişman olur herşeye
Kıvranır Dururuz....!