Ölürsün

Belki de ölürsün
Uzanır gider ruhun
Geriye kalan bir tortu
Ruhun zehrini akıttığı
Özlerim seni belki
Belki de ağlarım
Sessizce yas tutmasam da
Gülmem bir daha
Kahkahalarımı hıçkırıklarıma gömerim
Her yağmur damlasına adını yazarım
Toprak altında buluşursunuz
Ruhunu da beslerim
Bir dua ederim ya da kur`an okurum
Sonra belki de resmini yaparım
Renkli olmaz ama
Karakalem
Bilirsin suluboyayı da iyi yaparım
Bir ağacın dalına en sevdiğin meyveyi boyarım
Akşam güneşini seversin, batışını da
İki de martı yaparım
Sonsuz, sınırsız, umarsız
Sen ve ben
Dalgalanırız masum kızıllığında güneşin
Bir heykel de yapabilirim, ama
Bilirsin cesaret edemem
Alışkın değilim yabancı nesnelere
Ama olsun adını işlerim bir parça beze
Asarım duvara
Bir iki de gözyaşı dökerim
Hüzünlü ayrılık melodilerinin çığlığında
Ayrılığı hissederim acı acı
Kanar yüreğim sensizliğin buğusuna
Ama sen unutmazsın beni, bilirim
Bilirsin unutamam ben de seni
Belki tüm bunları yapmadan, yapamadan
Bir yağmur damlasına ben de kaptırırım ruhumu
Sessizce uzanır siluetim gecenin karanlığına
Kara bir gölge gibi
Ben de ölürüm belki
Taşıyamam sensizliği...