Tek nankör sensin
Yanından geçtiğim ağaç
kaldırımın kırık taşı
köşedeki dilencinin dertli başı
şu çığlık çığlığa ağlayan sokak kapısı
sokağın yaşlı şosesi
köşedeki dilencinin dertli başı
her sabah kopardığım ekmeğin yanık köşesi
ağaçta kurumuş kalmış kabuk
yemini atmayı unuttuğum balık...
gün bitene dek değdiğim herşey
hepsi beni sevdi....
gülümsediler, onlara aktıkça
içimdeki tüm yaşam sevgisi
ara sıra başını okşadığım köpekler bile
tanıdık bellediler beni
en ` korunası` ben oldum onlara
gecenin en yalnız anında
sahip çıktılar ayak seslerime
zaten çektiğimiz birbirimize aşina...
yaşayıp gidiyoruz işte
gökten inen suyla
toprağın kokusuyla...
ne kadar nankör olursan ol
mahalle adımlarının izlerini özler
ama bil pusuda
bütün gözyaşları ve melekler
silmek için izlerini
ellerinde bir bezle bekler
herşey sevdi beni
tokat atan öğretmenim
taş atıp bulandırdığım ırmak
hor kullandığım defterim,
sayfalarını hırpalayarak...
göbeğimin yanındaki sevmediğim benim
ve ikiye böldüğüm yaprak..
bir sen sevemedin
fikrim acıyor yeter..
ruhumu artık bırak
21.05.2003
03: 40
Ayşenur Yazıcı
Ayşenur Yazıcı şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.