Sonbahar

Takvim yaprakları Ekimin geldiğini söylüyordu
Pencerenin önüne oturmuş dışarı bakıyordum
Saat akşam vakti, güneş batmakta
Alaca karanlık içinde günün
Son ışık hüzmesi pencereden odama doluyordu
Bir burukluk çöktü o anda içime
Bahçedeki ağaçlar sararmış
Yapraklar havada tel tel dalgalanıp düşüyordu
İşte dedim bir an için kendime
Bir ömür değilmi ki, şu yapraklar gibi
Tek tek kaybolan anlar elden giden bir yaşam
Değil mi hepsi bir nefes alacak kadar kısa
Bir göz kırmak kadar anlık
Değer mi dostları unutmaya
Değermi kalplari kırmaya
Gözlerden damla damla incileri dökmeye
Yok olan zamanda ayrılıkları yaşamaya
Değermi
Dökülen yapraklar gibi sararıp solmaya