Yollar
Tükenmeyen yollarda yolculuğum sürmede
Kâh müjdecimdir rüzgar, kâh belâ üfürmede
Bir ızdırap sahnesi, çiledir perdeleri
Dekor dekor bir dehliz, gidildikçe ileri.
Kıvrım kıvrım uzuyor kafada fikir gibi
Yollar ki akmadadır, kül rengi nehir gibi.
Yollar ki bilmecedir, çözülür gibi değil
Ya hedefi çek getir, ya yollarda sen eğil.
Bazen titrek bir ışık gelir okşar yüzümü
Karanlığa çevirir en mesut gündüzümü.
Uzaklardan görünen ümit denen bu ışık
Yollarda işarettir, inkisârla karışık.
Ey yalancı ışıklar, yollarımı kesmeyin,
Durun artık rüzgarlar, püfürmeyin, esmeyin!
Ben, yolunu kaybetmiş zavallı kelebeğim
Ben, isyan yumağında çığlık atan bebeğim.
Ben, derdini eritmiş ruhunun potasında
Ben, mağmalı yanardağ, nihayet noktasında.
Bir başında harâmî, öbür başta canavar
Kalmışım orta yerde, ne insafsız bu yollar.
Ne menhus adamlarmış bu yollarda dikili;
Hakikat nümunesi, hak yiyenler heykeli.
Didik didik ettiler, kalmadı bende mecâl,
Yok mu bir münsif, yazık, insaniyet hep mi lâl?
Uzatıver âh Hocam, nûrnimet ellerini
Bu yollar ağartacak saçımın tellerini.
Ben giderim, yol gider, ben giderim yol gider
Yolcular meçhullere yollarda kol kol gider.
Bitecek mi bir bilsem benim de yolculuğum,
Varlığıma müsâvi bu yollarda yokluğum.
1985/Erzurum
Nizamettin Saltan
Nizamettin Saltan şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.