Sevdiğimi Söylerken Utanacak Kadar Seviyorum Seni
Sevdiğimi söylerken utanacak kadar seviyorum seni,
Ellerimin titreyişi ondandır, bilesin,
Eskilerdeydi sanırdım en güzel aşk hikayesi,
Kalbimin atışları hızlandı, ürkmeyesin...
Baharın en güzel günleri seninle geçiyor,
Kaçırmamaya başladım gözlerimi artık senden,
Ne sorumluluklarım, ne işlerim, ne okulum,
Seni sensiz yaşamak kadar bana komuyor...
Oysa seni tanımıyordum birkaç ay öncesine kadar,
Hayatı hep böyle sıkıcı ve ümitsiz bilirken,
Hayatıma bir mayıs meltemi gibi ansızın girdin,
Üstüne bir şey al demişti arkadaşım,
Üşütmesin bu hafiften yel seni,
Sonra bir anda bu hafif yel, yani sen,
Tüm binaları devirdin...
Sevdiğimi söylerken gurur duyacak kadar seviyorum seni,
Gözlerimdeki yarına ait korkular bundandır, bilesin,
Rüyâlarıma giren en temiz aşk hikayesi,
Bu kendini bilmez tavırlarım sevgimdendir, hor görmeyesin...
Şimdi günlerim o sahil senin, bu sahil benim geçiyor,
Tanımaya başladı sert esen rüzgârlardaki balıkçılları bile beni,
Ne içime çektiğim sigarayı arıyorum, ne mey şişesini,
Hayat biraz karamsar ve bir o kadar mutlu gidiyor...
Seninle bir telefon kadar yakın uzaklıklar yaşadım,
Nereden çıktı şiirlerini okumak üstatların, bilmiyorum,
Sanki daha fazla şey bulmaya başladım o soğuk ve dertli Bostancı akşamlarında,
İçimi ısıtan bir yudum çay misâli,
İsmini sayıklamaya başladım her nedense,
Ve bir de şükür borçluyum yaradana,
Bu güzel duyguyu seninle yaşattı diye...
14.Mayıs.2002
Saat: 23: 35
İstanbul
Ediz Karaoğlu
Ediz Karaoğlu şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.