Ankara kalakaldı meydanda...

bir mahkumun gözlerinde aradım umudu,
beton Ankara taş kesilmiş karşıda
geceyi böyle sıcakta soğuk buldum
kesildi bileğim inceden inceye
bir hünerli elin marifetiydi
ne kan, ne acı, hissiz koptuk hayattan
çekilesi olmayan bir hava vardı memlekette,
onu da biz soluduk.
birer birer Ankara'ya getirilip,
meydanlarda dondurulduk...
yol bizim için mecburi bin çizgiydi
yanlızca birinin üzerinde sürüklediler.
kelepçeli bileklerimizle, başkasını yaşadık
avuçlarımız kapalı kaldı hep
geleceğe kesik ümitler bıraktık.
yap boz oyununu oynattık çocuklara,
ve işte dedik; şimdi birleştirin bunları!
şimdi birleştirin yüreklerinizi...
uzatın parmaklıklar arasından

septiklik deldi geçti ufkumuzu
siz saf siz temiz siz duru...
inancınızla indirin yıldızları gökten,

Ankara kalakaldı meydanda
insanlar akın akın boşalırken üzerine
ceketindeki tozu silkti, gravatını gevşetti
inat etti, yine siyahları giyindi.

(2003/Ankara)