Gönlümdeki Tepe
Şimdi gerçek zamanı, hayal geride kalsın,
Bir şey söylediğimde, sormayın neden, niçin.
İnsanlar tüm dünyada, her karış yeri alsın,
Ufuklarda bir tepe, ayırın benim için.
Bahar rüzgarlarıyla, okşanan bu tepede,
Tomurcuklanır gönlüm, çiçek, çiçek açarım.
Kuşlar cıvıldaşırken, ağaçların üstünde,
Her taraf çimen olsun, üzerinde yatarım.
Yine de neden dersen, kaçarım da kendimden,
Bu şekil bir tepeye, isterim sığınmayı.
Çıkarırım her türlü, arzuyu yüreğimden,
Bırakırım üç günlük, yaşamla avunmayı.
Sözün sonu ne diye, bekleşip durun sizler,
En uzaklarda bile, kimsecikler olmasın.
Silinsin yollarımdan, insana ait izler,
Esip duran rüzgarda, insan sesi kalmasın.
Geçecek korkusuyla, yalvarıp da zamana,
Orada hiçbir derdin, çâresi aranmasın.
Murâda ermedin mi, demesin kimse bana,
Gönlüm ümit peşinde, koşup oyalanmasın.
İşte bir gün gelip de, ben de öldüğüm zaman,
Bahsettiğim tepede, kazın siz mezarımı.
Sözümü dinleyin de, derin kazmayın, aman,
Tutmalı ağaçların, kökleri, kollarımı.
Gönlüm, erken davranıp, bu meseleye dalma,
Belki istenir benden, bir ayrılık sözcüğü.
Vazgeçmekten korkarım, dokunursa alnıma,
Geride kalanlardan, bir vedâ öpücüğü.
Yine de o tepenin, aşkı cezbeder beni,
Elde değil bu gidiş, dönülmez bir yoldayım.
Taptâze yürekleri, belki affeder beni,
Çocuklarım, üzgünüm, çârem yok, ne yapayım.
Uyusun yorgun beynim, rûhum uyumayacak,
Gökler ağlasın bana, ama siz acımayın.
Ölsem de umutlarım, yemyeşil yaşayacak,
Gönlümdeki tepeyi, çiçeksiz bırakmayın.
Mayıs 2001
Selahattin Akçay
Selahattin Akçay şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.