Sevmek Nedir Bilir Misin?
Yaslandığım bu duvar, ciğerlerim kadar nemli; belki benden de yaşlı
Büyük bir şehirde, kurulu bir evde duvar olmak zor olmalı
Benim gibi anlaşılmaz, gösterişten uzak düşüncelerim kadar sade
Severim kireçli duvarları
Ak ve temiz duvarlara çizerim resmini
Gözlerin, istedigim gibi çizilmiyor, çizemedim
Ağlamasınlar, dalıp gitmesinler diye
Bakmadım, baktırmadım kimseye sarhoş olurcasına dek kendim ağladım
Senin kalbinin bir şiiri vardı hani; ümitsiz Aşkları anlatan
Ve canım şu şarkıyı okudum kısık sesle;
``Dönülmez Akşamın Ufkundayım Vakit çok geç,
``Bu son fasıldır Ey Ömrüm Nasıl Geçersen Geç,
Ve düşündüm; feyfetullaha yakılmalı bu ağıt diye
Zect olurcasına, bitap düşene dek
Kor ateşler gibi sarmalı kollarından
Ayaklarını prangalamalı
Yobazlaşan neslin ardından
Ninelerin, dedelerin yakalrına yapışmalı
Nerede o eski Adab-ı Maşeret diye
Mezardakilerden hesap sormalı
Bırakıp gidenlere bağlılığı, aşkı, ağlamayı anlattırmalı
Yıkılmadan, yanmadan, usandırmadan
Yine, yeni, yeniden başlamalı biten sevdalar
Senin bir gülüşün vardı önceden Ay kadar parlak geceler kadar sukut içinde
Öldürmeden önce sevmeli sonra can vermeli
Oysa ölmedin benim için
Geçen bunca zamanı sensiz uğurluyorum
Yaz aylarında bile üşüyerek gidiyorum
Sitem etmiyorum bak yine;
AŞKIN için yazıyorum
Ama hep severek, yine severek
Kül tabaklarını doldurmakla saramazsın yaralı efkarını
Bir anlık zevk aldığın şey doldurmaz yüreğini
Neyse nasıl olsa haberin yok ya yazdıklarımdan
Yeniden diriliştir seni sevmek
Ne kötü ömrümün son yıllarında sana gelmek
Üzüntüm nedendir bilirmisin ?
Gençliği seninle yaşamak varken ;
Yan kesici yıllara çaldırdım
Ölümlerimle, sana gelmek zoruma gider
Zoruma gider deli taylar gibi koşamamak
Senin elerininde bir şiiri vardı beni sinir eden
Ellerini tutmadan yazmayacağım diye
Yosunlaşmış dişleri dirilten,
Biten sevdaları körükleyen,
Yanan gönüllere gün ve gün kor köz süren,
Ne harika ne de güzel,
Acı olan ise; Seni kırmak, üzmek
Kırıcı sitem dolu sözleri
Susarcasına çocuk gibi
DİNLETMEK SANA!.....
Zülkar Özkan
Zülkar Özkan şiirleri