Topla Gözyaşlarını Kaldırımlardan
Ellerin mi titredi, yüreğin mi.
Umutlarımı vurmaya çalıştığın silahın kabzası sevgiden mi yoksa.
Beni yine öldüremedin, kalamadın pişmanlıklarınla sevdiceğim.
Hasrettin ellerine değdiğimde tutuşmaya,
Muhtaçtın sevdama, sana dair her cümlenin sonuna uluorta öpmelerinle nokta koymaya.
Yine döndün bana.
Dönmedi yüreğim ihanetin kırmızısına,
Yalnızlık ilmeğini geçiremedim boynuma, kabullenemedim asla bir başınalığımı
Sarkaçlı saatimin tik taklarıyla birlikte geçip gidiverdi hüzünlerim Vuslatı andıkça.
Saksısını yitirmiş bir sardunya olmadım asla
Gitmelerin dönmelerin eksiltmedi sevdamı, alıştırıvermişim yüreciğimi ister istemez
Düşlerimi, hayallerimi budayamadı o gül makası uzak kalışların, arayışların
Ağlama ne olur kaldır başını
Mahalleye yıldızsız çöküveren geceler utanmadı kendinden, yalnızlığımı götüremediğinden.
Sende utanma kendinden tabularımız olmadı ki asla
Emindim, işte yine bana döndün sevdiceğim.
Yorgun teknelere takılıp kalmışken, özdeşleştiriyorken kendimi, azgın dalgalarla seni
Döndün işte alabildiğine muhtaç, utangaç, bir o kadar çaresiz, ıslak
O sarmaşık sarmalarının sahibi sen değilmişsin gibi,
Kollarına düşünce, dudaklarıma yapışınca kurtulamayan ben değilmişim gibi
döndün işte olsa da bir yabancı gibi
`Şimdi topla gözyaşlarını kaldırımlarından
Gitmeliyiz ıslık çalarak Yalnızlığımdan.`
Semih TANRIVER
(10 Temmuz 2002)
Semih Tanrıver
Semih Tanrıver şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.