Ruhum Ölmesin Yeter...

Ruhum Ölmesin Yeter...

sensiz gecenin sabahı
sanki başka doğuyor güneş
sanki başka ötüyor kuşlar
sanki baska bir şehirde dolanıyorum
uzak diyarlardaki dağlar kadar yanlızım..
bir sıcaklık ararken yanılmışım.
sevdamı haykırıken aldanmışım..
sevdiğimi sanarken kendimi kandırmışım..
sensiz gecenin sabahıda oluyor..
dostlaıım yanımda olsun yeter dersin o da bir gün elinden kayıp gider..
hayatı sözcüklerde.........
insaları kalbimde yaşatırsam belki mutlu olurum derdim yanılmışım..
kelimeler neden tükenmiyor..
yazdıkça yazasım geliyor neden.?
ben bu kadar dertlimiyim? ..
hayatım neden olumsuzluklarla geçiyor?
neden ler nedeni bilinmezler...! ! !
yalnızım, yapayalnız sensiz..
gecenin karanlığını yanlızlığımla kutluyorum
yanlızım ve mutluyum diye kendime yalanlar haykırıyorum
kimseye ihtiyacım yok derken kaderime kahrediyorum
eskileri hatırlayıp gözlerimden akan yaşları tutuyorum.
anlamsız gülüşlerde içimde çaglayanları durduruyorum..
boş masamdaki dostuma kadeh kaldırıyorum..
elimdeki kuru çiçege bakıp kendimi anımsıyorum
her dokunuşta kırılan, birşeylerini kaybeden kendime acıyorum
kalabalığın içinde bile kendimi arıyorum
elimden akıp giden hayatımın peşinde kosuyorum...
nefret etsemde sevdalımdan, ben yinede tüm insaları seviyorum..
ihaneti tadsamda hayatla savaşıyorum..
kadehler elimden düşer elbet, belki sigaramda düşer..
ruhum ölmesin yeter..........