Sen

Senin ak örtünde beyazlığında
Kirlenen duygular, ruhlar yıkansın!
Ve dünya tertemiz aydınlığında
Enginin, sonsuzun tadına kansın.

Sensin içimizde solmayan çiçek
Dört mevsim kokular saçar durursun
Al bizi maddenin kucağından çek
Götür uzaklara artık n’olursun!

Işığına muhtaç görmeyen gözler
Ruhlar gıdasını hep sende bulur
Seni anlatamaz bu diller sözler
Ve sevgin bizlere bir destan olur...

Çekiyor bizleri sıcak duruşun,
Taze ufuklara, mavi göklere...
Bir gün ak güvercin gibi uçuşun
Kanadında götür ak ülkelere.
Rıfkı Kaymaz