Babacığım
Babacığım içim yandı ağlayacağım
Ne olur seni bir görsem sarılacağım
Özlemin içimi yaktı kavrulacağım
Aksa da göz yaşlarım silmeyeceğim
Canım babacığım sana doyamadım ki
Çok yıllar geçti aradan sayamadım ki
Hiç bir gülde kokunu bulamadım ki
Ellerini doyasıya öpemedim ki
Canım babacığım demek bir ukte oldu
Baba kelimesiyle ağladım durdum
Baba olsamda da yine seni aradım
Ben senin yavrundum sen de babamdın
Ah babacığım ahlarımı attım içime
Seninle yaşayamadım gitti gücüme
İçimdeki ahlar şimdi döndü sicime
Her zaman muhtacım baba senin sevgine
Müslüman olarak sen yaşamıştın
Benlik duvarını çoktan aşmıştın
Altmışbeş yaşına henüz basmıştın
Bırakıp ta beni gittin sen baba
Senden alacağım çok şeyler vardı
Sen gittin dünyamı karanlık sardı
Seninle günlerim hep ilkbahardı
Baharlarım kışa döndü be baba
Kitapların vardı okuyamadım
Nice dostun vardı tanıyamadım
En güzel mirastı değerli adın
Senin yolun bana rehberdir baba
Zikirler ederdin gizli gizlice
Kitaplar okurdun belki her gece
Rabbine aşıktın belki delice
Senin için veli diyorlar baba
Sen her zaman oldun başımıza tac
Sinandır her zaman duana muhtac
Manevi iklimine ben acım ac
Yolundan izinden dönmem ben baba
Sinan Karakaş
Sinan Karakaş
Sinan Karakaş şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.