ALACA KARANLIK
Her geçen gün bizlerden birşeyler alır.
Götürürde farkına varamayız.
Neden.
Biliyormusun ,gençliğimizden belkide
Şimdilik yalnız değilizde ondan
Öyle anlar kalıyorki akılda hiç silinmiyor
Pekiştikçe pekişiyor inan.
Bazende duygularım sel oluyor gözyaşlarımla
Yalnızlığıma karışıyor.
Anlatması kolay bir solukta
Belki ama
Çatal kapıya süzülen puslanmış ela gözlerim
Umutla bekliyorum
Gelenim yok ama,
Güneşin doğmasını
Alaca karanlıkta ,pencerenin önünde
Sam yelinin getirdiği çiçeklerin
Kokusunu çekiyorum içime
Yalnızlığımı paylaştığım kuşlar
Şafak sökmeden hep bir ağızdan öyle ötüyorlarki
Seyrederken dalıyorum.
Yalnızda olsam
Onlarla mutlu olup
Hayata sımsıkı sarılıyorum
Olumlu bir hal alıyor günüm
Bir dahaki şafak sökümünü bekliyorum
Alaca karanlıkta...
Hacıbektaşlı Ramazan çelik
3-10-2002
Hacıbektaşlı Ramazan Çelik
Hacıbektaşlı Ramazan Çelik şiirleri