OTLAKLAR

Göğsünün otlaklarında
Koşturan bir aygır gibiyim
Doru bir yalnızlık belki
Bir dal hüzün,bir ilk rüzgar,

Çırpınan pencere kanadı,
Su gibi akıyor yelem mavi.
Durmaksızın köpürüyorum
Teninde nal izi öpüşlerim

Nemi birikmiş bir göl kadar
Ağzının kıyısında eskirdi
Zaman sevdadır otlaklarda
Tutuşan ucu kalbimin yaralı.

Koray Feyiz