İŞTE GİTTİN

İşte Gittin

Gelişinle ısıtmadan göğsümdeki yerini
Rüzgarlı bir bulutun ardına düşer gibi
İ ş t e g i t t i n

Kural mıydı bu gidişler
Soluğumun ağlaması bundan mıydı
Böyleyse eğer
Bunu da sen öğrettin

Eflatun bir akşamüstüdür artık
Bütün saatler çığlıklara ayarlı
Bundan böyle toprak
Sarı sıcak kanını
Sağanak yağmurlarda
Demlese de olur demlemese de
İ ş t e g i t t i n

Ve ben
Böyle gitmelerden çok
Hesapsız gelmelere içerlenirim oldum olası
Ve ben
Az öncenin sevincini damıtırken mutluluğa
Beni böyle kahreden ahların feryadına
Tutuşurum
Yanarım
Ölürüm inan
İ ş t e g i t t i n

Belki de bilmeyeceksin
Eski bir fotoğrafa bakıp iç çektiğimi
Şimdi gülmek bana o kadar uzak ki
Bütün sevinçler yaralandı içimde
Aldığım her tat zehir sanki

Ve artık
Bu şehir beni salkım saçak
Beni bıçkın bıçak
Beni yeni baştan yaratacak
O İstanbul değil

Değil merakına düştüğüm sorular aynı
Yer
Gök
Işık
Su
Aynı değil
Çünkü
Hiçbir acı kanatmadı yüreğimi
Bu hasret kadar
İ ş t e g i t t i n

Şimdi ne şarkılar döndürür gideni
Ne de şiirler senden haberli

Yalnızım
Bir başıma yalnızlıklar paylaşırım
Rakım yok
Ekmeğim
Sigaram
Sen yoksun
Şu an hiçbir şeyim sanki

Bu kaçıncı

Demek
Yine hüzünle bitecek vuslatlar
Nihavent olan makamlar da incinecek üstelik
İ ş t e G i t t i n

Ahmet Can Akyol