Kızılırmak Kıyıları

Kardas, senin dediklerin yok,
Halay çekilen toprak bu toprak degil.
Çik hele Anadoluya,
Kamyonlarla gel, kagnilarla gel gayri,
O kadar uzak degil.

Çami bitmis, kavagi azalmis,
Gamla örtülü bayirlar, çiplak degil.
Yedi ay kistan sonra,
Yeseren senin yasamindir,
Yaprak degil.

Yersin, içersin sofrasindan, üç yüz senedir,
Kuvvetlisin ama kuvvet hak degil.
Bakimsizliklarla göçüp gitmis bir cihan,
Mevsimler sogumus, sular azalmis,
Bugday, Selçuklulardan kalan basak degil.

Parça parça yarilmis öküz ardinda,
Parmagi üç pare, tirnagi ak degil.
Utanir elin ayagin,
Korkarsin yakindan görsen,
Eli el degil, ayagi ayak degil.

Gün dogar, tarla kuslari uçusurlar,
Agir bir aydinlik, bildigin safak degil.
Öyle dalmis ki yüzyillar süren uykusuna,
Uyandirmazsan,
Uyanacak degil.

Dertle, sefaletle yüklü,
Siyah leslerle kararmis, berrak degil.
Çaglayan ne,
Akan kim,
Kizilirmak degil.

Kardas, görmüyorum ama hala duyabiliyorum,
Geçmis zamanlar gelecek zamanlardan parlak degil.
Vakte sahadet edercesine yükselmis,
Aksam pariltisindan, bütün zaferler üzerine,
Daglar dalgalanmakta, bayrak degil.