Ey Yüreğim

bu kaçıncı uykusuz gece böyle
ey yüreğim deli misin ne
neye taktın kafanı söyle
yine mi şiirle dolup taştın
bu yalnızlık sana çok değil mi
açıl biraz artık açıl
git bir erik ağacının yapraklarını öp
yellerle uğulda, sessizliği konuştur
karşımda durma öyle, sırıtma
biraz kan ver şiirlerimi yıka
aşkımdan ağlayan bir sevgili bul bana
o ağlarken gözleri gülsün
o nar tanesi gözyaşlarından öpeyim
o gülümseyen dudaklarından
o utangaç yanaklarından

ne olmuş bu insanlara ey yüreğim
bu ne yarış bu nasıl aymazlık
niçin gözleri cansız niçin renksiz sesleri
gel de ağlama gönlüm
gel de kırılma dal dal
gel de dökülme yaprak yaprak

bak yüreğim bak
geceye sinen şu ayışığına bak
artık ağlamayı da bırak
olmadık hüzünlerle arkadaş olma
kendini bunalım orospusuyla yorma
geceyle uğraşma, şafağı zorla

kalk ayağa kalk
öyle tembel tembel oturma
hiç değilse güzel bir şeyler söyle

sen benim yüreğimsin sen
ey koca kafalı serseri ey
sen üveyikler ötsün istersin
sen zambaklarla açan
güllerle kaçan bir çapkınsın
sen büyük denizlerin arkadaşı
kıyıların en sevdiği dalgasın
sen güneşe eş aydınlıkların
sen susmayan seslerin hayranısın

ne kadar çizseler de seni
kanatsalar da orta yerinden
sen benim yüreğimsin sen
sevgisiz özgürlüksüz edemezsin
yollarda bu denli yaralı yürek varken
yaralarını sarmadan gidemezsin