Sabahın Uyanışı

bir baba okula uğurluyor oğlunu
öperek alnının en güzel şafağından
annesi kızını okşuyor hayran hayran
kendi elleriyle süslediği saçlarından
on üçünde bir çırak fırlıyor yataktan
çocuk gözleri uykulara doymadan
kuşların kuşluk zamanından önce
duyuluyor çalar saatlerin zilleri
horozlar bile uyanmadan daha
ayakkabılarını giyiyor birileri
halkım benim sabahçı halkım
çoluk-çocuk, genç-yaşlı, erkek-kadın
erkenden düşüyor yola uykulu gözleriyle
yine didinecek deli gibi yine çalışacak
akşamı zor edecek yine yorulacak
halkım benim, çalıştıkça aç kalacak

patron, işveren, sömürgen iş istiyor
çabuk diyor, hızlı diyor, koş diyor
kaldırımlar çiğneniyor ivedi adımlarla
halkım benim ömrünü satmaya koşuyor
simitçiler bağırıyor yangın yangın
gezgin satıcılar kaçırıyorlar sergilerini
sevinçler soluyor sevgisiz odalarda
bütün düşler sonraya kaldırılıyor
bahar geçiyor nisan yağmurlarıyla
gönüllere bir damlası düşmüyor
halkım benim acıda çığ, kavgada çiğ
yalansız bir kuru ekmeğin peşinde
emeğini çalanların evine temizliğe gidiyor
bütün çarkların sabah akşam öğüttüğü
halkım benim yaşamayı hiç bilmiyor
sabahlar uyanıyor, hiç bitmiyor uykusu