Barhal

ey Barhal,Yusufeli'nin en güzel kızı
beni koynuna al
koynunda sakla,kimseye bırakma
senin apak kollarında öleyim
köpükten yelelerinle sar beni
kaküllerini ört üzerime,sevgine gömüleyim
ey Barhal,ballı yağmurların tatlı kızı
akışına vurgunum,bakışına baygın
alımına tutkunum,çalımına yangın
aşık olmadım diyebilir mi sana bakan
yürekse sende,coşkuysa sensin
seni çekemeyenler utansın
senin gibi akıp çağlamayan
sevgiyle dolup taşmayan
senin gibi yaşamayan utansın
ey Barhal,damarlarımda uğuldayan bahar
yine engelsiz koşuyorsun tertemiz
öfkeni bir kırbaç gibi sallıyorsun
kopara kopara gelmişsin kayaları
dereymişsin sel olup basmışsın tarlaları
yoksa Barhal sen mi yıktın bu köprüleri
insanı insana bağlayan
yürekten yüreğe sevgiler taşıyan
söyle Barhal İspir'e karışmadan söyle
nedir insanı doğduktan sonra yaşatmayan

ırmakların aktığını çok gördüm Barhal
Şavşat Çayı'nı gördüm,sen de gördün mü
soğuk ve derinden akar,yanına varılmaz
el değdirmez,çöp döktürmez kendine
yanlış anlama Barhal,o senin yoldaşın
öğreneceğiniz sular-seller kadar çok birbirinizden
akmayı o da biliyor,koşmayı öğret ona Barhal
yalnızlık içinde yılmadan yaşamayı
sessizlik ve suskunluğun ortasından
bağıra çağıra kıyılara çarpa çarpa
asi ve delifişek,korkusuzca savaşmayı
derinliği öğren ondan Barhal,kendini korumayı
halk olmayı öğren,hiçbir zaman yıkılmamayı
suların kardeşliği adına konuşuyorum Barhal
insanların ve halkların kardeşliği adına
İspir'e koş,Çoruh'a karış,ama kirlenme
kirlenmemeyi öğren Barhal,gerekirse dinlenmemeyi
baktın ki insanlar yorulmuş senin gibi koşmaktan
o zaman şöyle bir uğra kıyındaki çay bahçelerine
sana bir yorgunluk çayı içireyim Barhal