Umudu Kaybedenlere İşaf

Yaşamak bulutlar arasında;
Güneşe yakın,
Yanında yoldaşların;
Güwercinler, leylekler
We martılar...

Güwercinlerle başlarsın,
Acımazlar;
Wururlar, alırlar elinden,
Ayırırlar siz iki seweni.
Diğer güwercinler dışlar seni;
Yine yalnız, tek başına uçan sen...

Sonra leylekler
Kol kanat gererler sözde sana;
İncinmiş kanadına merhem
Kirlenmiş beyaz kanatlarına Omo-matik
We buruk ruhuna yağmur olmak isterler
Ama ya kanadına merhem değil kezzap olur
Ya da yağdıramaz ruhuna o yağmuru...
Yine özgürlük awutmasıyla
Yine yalnız, tek başına uçan sen...

Leyleklerin beceriksizliği
Sonunda bir fırtınaya atar seni.
Fırtınadaki yağmur damlaları
Akıp götürmez
Kalbinin ücra köşelerindekileri
Daha çok, daha çok
We daha çok hatıralar...
Bitmez lanet geceler,
Gelmez uykun,
Sen hastasın;
Sen fırtınada kayıp
Artık özgürlük awutması bitti,
Gün gerçeklerle yüzleşme günüdür.
Özgürlük diye YALNIZLIĞI tanıdın.
Yanlış tanım, yanlış zamanda...

We martılar...
Kara gün dostların;
Kaybolduğun fırtınalar
Farklı değildir geceden.
Martılar ise yıldızların...

Bir umut ışığı göremediğinde,
Katlanmak istemediğinde acısına kanadının,
Bırakıp kendini boşluğa;
Çakılmak istediğin an...
Bir yıldız,
Çıkış yolunu gösteren bir yıldız...

Ona doğru uçmaya başlamak,
Unutmak acıları.
Sonra bir yıldız, iki yıldız, üç yıldız...
Aslında hep warolmuşlar
Senmişsin kendini
Yalan özgürlüğe gömen...

Nihayet özgür gerçekten;
Etrafında yıldızlar
We yıldızlar söndüğünde
Seni onlara yönlendiren martılar...

Artık farkındasın;
Güneşin sıcağının,
Güwercinlerin bitecek mutluluğunun,
Leyleklerin kalleşliğinin,
Martıların dostluğunun,
Yıldızların getirdiği ümitlerin,
Yalnızlığın sıcak sadeliğinin
Özgürlüğün soğuk nefesinin...

Biliyorum bir eksiğin war gecende
Merak etme;
Gün gelecek gecende,
Gökyüzünde ışığı sönmeyecek
Bir Ay`ın olacak...
Merak etme yakındır o gün...

24/11/99 10:14