Analitik
kader iki çizgi çizmişti önümüze
birinde sen yürüyordun
birinde ben..
birbirine en yakın ve birbirinden en uzak çizgilerdi
bizim çizgilerimiz..soğuk ve yokuş yolların yani eğri büğrü yolların sürgünüydüm ben..koyu gri çizgilerle teğet geçiyordum mutluluk çemberinden..
izi kalıyordu çoğu kez
ömrümün orta yerinde
yaşanmamış mevsimlerin..
sonu görünmeyen,karanlıkta uzayan,karanlığa karanlık katan raylar gibi gönyesiz bir kaderin dar açılı sürgün çizgileri..
senin yolların bahara çıkardı
bir ırmak gibi akıp giderdin
çizgilerin en mavisinde..
yoluna aşklar
yoluna sevdalılar
senin yollarında yaşanırdı en güzel yolculuklar..
sen kendi çizgin ve şarkınla uzayıp giderken sonsuza,ben yaklaşırdım yorgun gölgemle olabilecek en karanlık çizgi koyuluğunda..
işte o an
renklerimizin karışmasından korkan
kaderin fırçası;
sana yeni yollar
bana
bildik uçurumlar çizerdi...
/ve bu aşk çizgiler gibi uzayıp giderdi../
Recep Cem Çelebi
Recep Cem Çelebi şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.