Karanlığı Tutsam

Sorsam şu karanlığa sorsam
Yorgun sessizliğiyle konuşsam
Geçmiş yılların hesabını sorsam
Birde,ona kahır mektubu yazsam

Bütün yıldızları bir araya toplasam
Kendimi de onların arasına atsam
Ve,hemen sonra güneş batımından
Zifiri karanlığa meydan okusam

Koşsam şu karanlığa doğru koşsam
Boşluğun derin kollarına atılsam
Tonlarca aydınlık alsam pazardan
Karanlığın gözüne doğru saplasam

Tutsam şu karanlığı tutsam
Tutsamda bin parçaya ayırsam
Zehir saçan tırnakları arasından
Hiç değilse yalnızlığımı kurtarsam

Kalbimin derinlerindeki acılarla
Ve yüreğimde yanan ateşin ışığıyla
Gece yarısı aydınlanan şu karanlığa
Kendimi ve içimdeki seni tanıtsam.

(Isparta-26 Temmuz 1991)