Susurando

Bir insanı alıp bir yerlere koyuyorsun.
Allayıp, pullayıp süslüyorsun gönlünce
Duygulardan bir saray yapıyorsun
Onun için.
Belki yeşil.
Belki mavi.
Belkide kara gözlü oluyor.
Onu herşeyden soyutlayıp,
Kendi iç dünyamıza
Tanrıça yapıyoruz.
Tüm varlığımız artık onunladır.
Bütün duraklarda onu bekleriz.
Açılan.
Kapanan her kapıda
Onun yüzü.
Kutsal bir kitap gibi büyüler
Yüreğimizi
Giderek biz yaşamı terk ederiz
Kendimizi sunarız ona
Anadan doğma duygularla
Çırılçıplak
Ve o artık kendini
Ulaşılmaz biri olarak görmeye
Başlar
Sen hala
Neyin, ne olduğunu farketmezsin
O artık bir tanrıçadır.
Ve senin yarattığın bu ilahe
Sana hükmetmeğe başlar
Acılar içinde kıvranırsın.
Kendinden utanırsın.
Daha ne vereceğim diye
İsyan edersin.
O doymaz bir oburluktadır.
Senin sıcacık yüreğinin
Hükmü kalmaz
Ve o da artık.
Bu sıcaklığın başkası tarafından
Bir daha kendine sunulamayacağını
Bilir.
İnatla rolüne devam eder.
Bir müddet sonra
Senin yerini alacağını bile bile.