Martılar-Çocuklar
Yine hüzünlü bir akşam
Ne kuş sesleri kaldı gökte
Ne yerde çocuk sesleri
Yine de silemiyorum aklımdan
O güzelim martı ve
Onlar kadar pak olan çocukları
Ne zaman istesem
Oynarım onlarla
Ne yaşımı sorar birisi ne de neden ağladığımı
Söylesem neye yarar ki terk edildiğimi
O çocuk kalbiyle ne anlar ki yalnızlıktan!
Bu güne değin belki ayrılmadı annesinden hiç;
Belki de biri annesiz-babasız yaşadı
Yine de söylenmez bir çocuğa bunlar
Ne zaman ki büyür,severse birini benim gibi
Hem de karşılıksız,tek taraflı
O zaman anlar yalnızlığı,sevgisizliği
Sonuçta herkes kendini bir kez olsun yalnız hissetmiştir herhalde
Kimi giderken son durağa otobüste tek başına
Kimi yazılıya sonradan giren bir talebe
Karşılıksız bir sevgiyi tadan herhangi bir varlık,
Ayrıldığında sevgilisinden ağlayan yar;
Belki hepsi bunların yalnızlığı;onun ne demek olduğunu bilir
Ama onlar martıların seslerini derine kadar duyamaz ben gibi
Oynayamaz bir çocukla ben kadar zevkle
Bu yüzden benim tattığım yalnızlık farklı bir türde
Etrafımda ailem olmasına karşın...
Martılara,çocuklara rağmen...
Saat:22:05
Nur Kayapınar
Nur Kayapınar şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.