Deprem

Sen sevgili eşim,can yoldaşımdın,
Birden melek olup gittin koynumdan.
Bu deprem bitmiyor artık kalbimde,
O sesin gitmiyor kulaklarımdan.

Nereden bilirdim gideceğini,
Felek etti bize edeceğini!

Bu depremin saygısı yok sevgiye,
Gelip buldu bizi bilmem ne diye.
Hayatımı yıktı kırk beş saniye,
Akar göz yaşlarım senin ardından.

Nereden bilirdim gideceğini,
Felek etti bize edeceğini!

tek başıma kaldım artık burada,
Herkes dertli,kimse bakmaz feryada!
Bu acıya teselli yok ne fayda
Zevk alamam bu dünyanın tadından.

Nereden bilirdim gideceğini,
Felek etti bize edeceğini!

Bir ateş kavurur sanki özümü,
Hiç uyumaz seyrederdim yüzünü.
Öperdim tenini,ceylan gözünü
Alırdım bir veda güzel alnından.

Nereden bilirdim gideceğini,
Felek etti bize edeceğini!

layik miyim bu özleme,bu derde,
Bakıp göreceğim seni her yerde.
Bir gün buluşuruz belki mahşerde,
Sana taç yaparım göz yaşlarımdan...

Nereden bilirdim gideceğini,
Felek etti bize edeceğini!..

17 Ağustos 1999 Yalova depreminde sevgili eşi ölen arkadaşım Yusuf Kenanoğlu`na işaf ediyorum.A.G.