Ne Zaman Yaşamak Dedimse
Ne zaman yaşamak dedimse
Bir şiir gibi...
-ne kadar yaşayamasam da
bir şiir tadında ölmek isterim-
En çok dört mevsimi
Bir mevsim yaşamak istedim
Tüm bencilliğim sencil...
Bir silahım vardı elimde
Göğüs kafesime sığmayan yüreğim
Bir de gül...
Dalında henüz
Dikenleri parmaklarımda kanar.
Hep güzel sözcükler seçtim yaşama dair
Sana ise sözcüklerden yalnızca ikisini
Seni ve sevgiyi anımsatan....
En çok yeşille maviyi katıp
Bir de en kırmızıyı
Gözlerinin sergisini açmak istedim.
Bir gözlerin vardı bana bakan
Hiç görmeyecekti beni...
En çok ölümle bile mücadele edebilecek
Bir insan istedim.
Hep güzel sözcükler seçtim yaşama dair
Ölümden çok yaşama inandığım için...
Bir gözlerin var bana bakan
Beni hiç görmeyecek belki de....
Ne zaman bir yaşam dedimse bir şiir gibi
Öylesine kısa ve azdı sözcükler...
Şimdi aynada değişen yüzüme bakıyorum
Gözlerim var yalnızca bir de
Göğüs kafesine sığmayan yüreğim.
Aynada kendimi göremiyorum.
Hüzünlerden ağladıklarım
Ya da mutluluklarda...
Umarsızlıkta suskunluğum
Ve bir kısır toprak gibi sürdüğüm
İnadına sürdüğüm yüreğim
Verimli olsun diye...
Hepsini çıkartıp bedenimden
Bir masaya koyuyorum.
Avucumdan kayıyor parmaklarım
Kendimi çıkartıp kendimden
Aynı masaya...
Geldiğinde
Bir demet çiçek olmalı masamda
Usulca vermeliyim sana
Kimsecikler görmeden...
Bir şarkı söylemeliyim kulaklarında
İçinde sözcüklerden yalnızca ikisini barındıran
Sana ve sevgiye dair.....
Kirletilmemiş bir dünya çıkarsam cebimden
Milyonlarca renk ve bir fırça
Çizer misin bana
Umutlarımın resmini.
Göğüs kafesime sığmıyor diyorum ya
Sığmıyor işte.....
Bu elmanın yarısını sana versem....
Yaşamamızda sürekli olarak
Bir şeyler başlıyor ve bitiyor
Oysa değişmeyen bir şeyler olmalı
Diyorum her seferinde
Yoksa sevgili yaşam
Buraya kadar
Ben de öyle diyorum işte
Üstü kalsın.
Ersal Türeoğlu
Ersal Türeoğlu şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.