Turan Emeksiz

Bir yürüyüş eylediler sabahtan
Ilgıt Ilgıt kan gider loy loy!
Dayan dizlerim dayan!
Ağla gözlerim ağla!
Namlu puşt olmuş,at ayağı puşt.
Yine düşman elindeydi vatan

Bir oğul çıktı Malatya`dan:
Anası Yılmaz çağırırdı
Haram süt emmemişti anadan.
Ve Beyazıt derler bir büyük alan

Düşman sarmıştı sağı solu
Düşman çok,cephane yoktu.
Yetişmemişti daha Cemal Paşa kolu
Amandı el aman!

Tank paletleriydi alanda dönen
Kusan namlularda,kalleş ölümcül
Ve vuran ve kıran ve haykıran
Malatyalı şöyle bir baktı
Ana baba günüydü herhal
Her yönde toz duman!

Vay anam vay!
Bu belalı başınan
Kime ne diyem
Kime ne diyem
Nerelere gidem
Ya derdime dermen
Ya katlime ferman!

Başı daralınca Yılmaz`ın
Baktı atacak taşı yoktu
Baktı eli durmuş,ayağı durmuştu
Vurulmuştu.
Çıkardı yüreğini kan içinde
Çarptı kötünün kafasına
Hay bu nasıl devran?

28
Nisandı
Yavri
Hey!
Ham
Meyveyi
Kopardılar
Dalından

(Mayıs 1960)