Keje`ye, Harran`a Sitem
Bir semaya baktı
bir de suda çırpınan balığa..
Maviye daldı, rüyaya..
Göğü suya daldırdı,
suyu göğe kaldırdı.
Toprağa çevirdi yüzünü.
gök ağlamamış,
su çağlamamıştı.
Toprak hastaydı,
vefalıydı ama.
Ağırdı.
Milyar yılın yükünü
Fırat`la paylaşmış
Dicle`yle harman etmişti.
Harman vaktini özledi.
Toprak ananın bayramını.
Ufuğa ısrarla baktı,
bir yitik aradı.
Bir zaman bekledi.
Beklediği bir `an` dı.
Toprağın suyla cümbüşünü bekledi.
Avuçlarına doldurdu.
Eline yüzüne sürdü Harran`ı
Dilinde terennüm,
yüzünde mahzun bir eda
arşa yöneldi.
Günü gözledi,
yöne hesap tuttu.
Kirini, pasını, günahını
toprağa bıraktı.
Arzdan arşa kıyama durdu.
Kul, sahibine döndü.
Rabbini övdü.
Ondan yardım dilendi.
Secdeye kapandı,
onu övdü.
Bütün benliğiyle birlikte
bedenin her zerresiyle
`Bir` de bir olup
Marbatasından
toprağa eridi..
Durulmuştu.
Gözleri irice açıldı.
Fırat`tan yana döndü.
Fırat ufuktan da uzaktaydı.
Terleyip titredi.
Tabakasını hatırladı.
Samimice çekip aldı
Sarılı bir sigarayı
dudaklarının arasına kıstırıp
Harran`ı çekti ciğerine..
Dönüp Hasankeyf`e üfürdü.
Nazlı toprağa bağdaş kurdu.
Poşusunu yayma yaydı dizine.
Torbasından ekmeğini, tuzunu aldı.
Ekmeği tuza banıp kuru yedi.
Gözleri hep uzak baktı.
Gözlerinin çevresinde,
alnında, yüzünde
derin nakışlar vardı.
Her birinin bir hikayesi vardı.
Hayatın izi, yüzünü
Harran`a çevirmişti.
Ellisindeydi,
heybetliydi.
Dağ gibi adamdı.
Fesat yüklü dnyayı
hep arkasına almıştı.
Hep kaçmıştı dünyadan,
dünyalılardan..
Aşkı tadamadı hiç..
Keje`yi hiç görmedi.
Hasret duydu, bağrı yandı
ama
Keje`ye yetemedi..
Oysa ne çok özlemişti onu.
Oysa Harran ne aşklar görmüştü.
Fırat nicesini yutmuştu.
Sevda bir yana
acılar bırakmamıştı yakasını.
Acılar Harran gibi,
Harran onu yakmıştı.
Harran;
Fırat kadar kan yutmuştu.
Acıdı Harran`a
talihsizliğine.,
kendine de acıdı.
Gözleri doldu, ağladı.
Evlatlarını hatırladı.
Toprak uğruna
toprağa düşmüştü beşi..
Gözleri irildi,
nefesi darlandı.
Beyninin içinde
toy bir at
hırçın koşuyordu.
Yoruldu.
Kan kokusu yayıldı topraktan.
Poşusunu başına doladı.
Karanlığa gömdü özünü.
Sırt üstü uzandı.
Kabesine çevirdi başını..
Kalbini dinledi.
Bir misafir geldi uzaklardan.
Yedi kat göklerden.
Altı yönden..
Bir sır verdi ona.
Bu sırrı alıp götürdü.
Toprağa geçti tırnakları.
Harran`da aslan pençeleri.
Açıldı Harran..,
ve onu yüreğine aldı...
Aşık Batmani
Aşık Batmani şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.