Kuş

umudun yoğrulduğu akşamlarda,
bir kuş uçardı uzaktan uzağa.
yaralarında yaşanmışlık vardı.
kanatlarında özgürlük ağrısı
ve doyamamışlığın sancısı.
sıyrıldı kuş bir gün çıplaklığından.
gecenin karanlığıyla sırılsıklam ıslandığında
susardı,susunca sokaklar.
yitirilmişlikler uzaktı artık.
bir gün vardı,bir gün vardı ileride.
uzandı,tutuverdi ucundan,
duygularla yoğrulmuş acının kenarından.
dalgalı denizde sallanan bir sandal gibi
bir o yana,bir bu yana gitti geldi.
derken doğuverdi güneş,
doğuverdi dağlardan.
bir sıcaklık,bir özgürlük ateşi
kuşu yakıverdi.
ve kuş hiç üşümedi,hiç ağlamadı.
uzaklara uçtuğu
ve güneşi bulduğu
günden sonra...