Kendine Benim İçin Gül Ver

(sensizlikle flört etmeyi sen değil
sensizlik bilir ...)

korkma, sana aşkı öğretmeyen kendinin
ellerinden tut!
çok ağrımış kendinin, siyah
ve ayaz kendinin
hep avuttuğum düşler için bana bir gül ver...

*

bak, palandöken dağlarında karlar erimiş
teknelerde kol kola bahar sulara inmiş
dağlar için, sular için bana bir gül ver
bir gül ver söküldüğüm günler için

-ve önce kendinin ellerinden tut!-

*

kendimin ellerinden tutunca
içimden nehirler gibi akmak geliyor
yollara çıkmak, yolculuklara bakmak geliyor
geberesiye içip salaş meyhanelerde
buralardan böyle ceketsiz kaçmak geliyor

tutunca kendimin ellerinden
pusulasız gemilerde yatmak
yaşlı ve şefkatli bir azizenin koynunda
sabaha dek kıpırtısız susmak geliyor

sevgilim, iyi insan, tutunca ellerimden
ömrümün içinden akmak geliyor...
*
(sessizlik sensizliği ezbere bilir
sensizlik her şeyi bilir... )
*

korkma, sana aşkı öğretmeyen kendinin
ellerinden tut!
sonre bana aşkı öğretmeyen kendimin
ellerinden...

bak, yıllarım sırılsıklam/yağmurlar giymiş
günlerin avlusuna yeni yeni çocuklar inmiş
dağlar için, sular için bana bir gül ver
avuttuğum düşler için bana bir gül
bir
gül
pusulasız gemiler, sökülmüş günler için...

(ben bütün yeşillerimi inatçı ayazlara çaldırdım
sen kendinin ellerinden tut
v e k e n d i n e b e n i m i ç i n b i r g ü l v e r....)
*
kendine
bir
gül(ü)ver...