Mahşerin Efendisi
Güneş ışığı ile yanmış bedenler ,kapkara bir irin kusar gece olunca ay.
Hayaller çıkar zindanlarından kiminin uykusukaçmış kiminin keyfi.
Yağmur bulutları etrafında kuşattı o ülkeyi .
Ülkenin insanları Oyulmuş gözleri Kan kusar
Ağaçlar katil olmuş Yaprakları dcüşmez Yere yagmur yagınca
Bir gün hüzün çöker o insanların üstüne ,
Kan pınarı olur akar mezar taşlarından
Ölü gözler kalpleri yakar Dolun ayda
Derken Katiller Olur liderleri .
Kızıl gözlü rüzgar tenlibir varlık başlarında
Şeytanın kardeşider bir piç .
Kör adam bagırır Tanrım Yardım et
Madamlar geçit Yapar O yagmurlu yoldan Beyler El çırpar
Kutsal Bakirelerde Gelir en sondan
Ve Ben Çıkarın Ortaya Sahipsiz bendenler içinde
Cehennemin taşları arasında Birçocuk Ve,
Sesi Anneeee Yardım et
Heyecan bile Vermiyor Artık bana
Ve O gün çıkageldi Mahşerin efendisi Yani Melih
Gece gözlüydü kendisi Yagmur Tenli
Arşa giden Atlı Cesetler Rüzgar tenli adamın esiriydi
Ama o da Aglıyordu
Çünkü kendisde esirdi Bana Yani Yanlız Bana
Ben Hiç görmemiştim Beyazı Bukadar Siyah Ve bukadar Kirli
Ölmeyi bukadar istememiştim Bukadar içten
Ve seni bukadar Özlememiştim Bukadar çaresiz
02/09/1999
Melih Öztaş
Melih Öztaş şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.