Sorma Gitsin!...

Çileye döndü aşk, zehir-zemberek,
Tadından çıktı ki, hiç sorma gitsin!...
Ayrılık yetişir, daha ne gerek,
Haddinden çıktı ki, hiç sorma gitsin!...

El-kol bağlandı da kadere karşı,
Ağlayıp durdu da gök yere karşı,
Kül edip savurdu, rüzgara karşı,
Öyle bir yaktı ki, hiç sorma gitsin!...

Döktü ki içime kanlı zehirin,
Çözdürmedi kader, aşkda sihirin,
Bozuldu büyüsü vakd-i seherin,
Öyle bir çöktü ki, hiç sorma gitsin!...

Umudu koparıp dalından verdim,
Gül diye gönlüme dikeni derdim,
Nihayet hasrete sitemi gördüm,
Ömrümü çekti ki, hiç sorma gitsin!...