Kaya Balıkları
Kuş olup uçtu
Divanlara sığmazdı
Kapılardan geçmezdi
Hüzünlü bir inanamayıştır şimdi o
Küçük mü gelir ki diyerek
Ölçüldü mezar
Tabutun kuşağıyla
Bırakın
Ben uzanırım yerime diyemedi
Nasıl yatırdılarsa yan dönük
Öylece kalakaldı
Belki diyeceği vardı
Yakışmadı bana ölüm
Belki diyeceği vardı
Vakitsiz solan bir gülüm
Diyemedi
Diyemedi
Eğdi boynunu kaderine
Güller serpildi kefenine
Burnunu dalgalara veren
Bir gemi gibi gidiyordu tabutu
Gah iniyor, gah çıkıyordu
Son limanda inerken
Beyaz elbiseli bir yolcu
Yapraklar öylece dondu- nefessiz-
Kuşlarsa kanatlarında bin tonluk hüzün
Bekleşiyorlardı dallarda
Sabah namazının hemen sonrasında
Yani
Düş ile gerçek
Ölüm ile yaşamın sınır kapısında
İnsanı kaskatı dikene döndüren
Acı bir sela yükseldi gökyüzüne
Betonun üstünde sabahleyin kadınlar
Yürekleri için için kanayan ah o kadınlar
Elektriğe çarpılmış kaya balıkları gibi
Nasıl da kıvrandılar
Sonra sokulup birbirlerine
Yeniden buzlaşmaya başladılar
Önü bahşiş için kesilmeyen
Çiçeksiz
İsimsiz
Bir düğün arabası
Gecenin karanlığında
Bir ömrü yakalamaya çalışırcasına giderken
Bir dilsizden bin kere daha suskun
İki yitik can
Olası şu sözlerle avunuyorlardı
`ÜZÜLMEYİN
YİTİRMİŞTİ DÖNME ŞANSINI
VE BELKİ DE
BİZE DUYURAMADIĞI
ŞİDDETLİ BİR ISTIRABI VARDI
DİNDİ...`
Veysel Aksu
Veysel Aksu şiirleri
Veysel Aksu - Güneş Mezarlıktan Doğar Bizim köyde |
Veysel Aksu - Öyle Kal |
Veysel Aksu - Kaya Balıkları |
Veysel Aksu - Telefon |