Ben Çizdim Mutluluğu
Ben çizdim mutluluğun yarısını
Yarısı kaldırım çocuklarında,
İnsan pazarlarında, tren vagonlarında
Parklarda bank üzerlerinde yarısı
Cami avlusuna bırakılmış çocuğun çığlığında
Terkedilmiş bir kadının gözyaşlarında
Trafiğe küfreden şoförde
Ayrılan iki sevgilide, iki eşte kaldı yarısı
Ve onların çocuklarında
Kimse çizemedi mutluluğun resmini
Ben çizdim,
İnsan sevindirmek oldu iskeleti
Çocuk kahkahasından zırhı
İstanbul saçları, deniz ceketi
Martılar sevgisi, gözyaşlarım ruhu
Ben çizdim mutluluğun resmini
Boyasız, fırçasız ben çizdim
Issız bir köy yolunda küçük bir kardelendi
Bir öğretmenin ders anlatmasıydı
Sınavı kazanmış bir öğrenciydi
Ya da kanseri yenmiş bir hasta
Bendim mutluluk yahut sendin
Sadece bir bakıştı mutluluk
Sıcacık bir sarılmaydı
Şefkatli bir anne veya vefakar bir baba
Kırk yıl hatırı olmasada
Bir fincan kahveydi mutluluk
Sabahın kızıllığıydı ya da akşamın
Ağaçların uyanması, baharın çiçekleri
Kırlarda küçük bir kuzuydu mutluluk
Ben çizdim mutluluğun resmini
Boyasız, fırçasız
Siyahbeyaz ve donuk.
Ben çizdim mutluluğu ve yarım kaldı.
Oktay Karakaya
Oktay Karakaya şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.