Dudakların

Bazen olur, derin bir hüzun sarar kalbi,
tutar kocaman avcunda sımsıkı
solumaya imkan bırakmaz,
düğümler göğsünü.

Sanki bir kapkaranlık kabusdan
uyanmak icin, çalışırsın bağırmaya
bütün kuvvetinle çetinliğinle,
ama kalkamazsın, kabus bitmez.

Kurumuş toprakların suya haykırdıgı gibi,
ferahlık verebilecek tek şey,
rüyadan kurtarabilecek tek şey,
o iki dudaklarin.

Emre Gümüş