Rüya
Yalnızdı yalnızlığım
gecenin saat ikisinde,
bir odanın içinde..
Sensiz geçen zamanı
beynime kazırcasına
kavga eden
akreple yelkovanın sesi var
yalnızca...
Bir gece vakti
yalnızdı yalnızlığım.
Çivilenmişti gözlerim,
karanlığın ortasında
resimlerden tanıdığım
bakışlarına...
Bir tek başınalık,
bir sensizlik vardı,
göremediğim rüyalarımın
gri tonlarında......
El yordamıyla mutluluk bulunur muydu?
Tutulur muydu,
kelimelerde kalan sevgi.
Aşk var mıydı, sevgi var mıydı?
Yoksa yalnızlığımıza aldanıp
gözleri açık,
gördüğümüz rüya mıydı?
Hani bazı rüyalar vardır ya,
gözünü açarsın da
gerçek mi rüya,
rüyamı gerçek
anlamazsın ya..
İşte öyle bir şey sanki bu.
Sevebildiğim kadar gerçek,
yalnızlığım kadar rüya..
Gözlerimi açtığımda,
sadece sevgim kalmış
yalnızlığımla baş başa ..
Sen yokken hayatımda
kimse de yoktu,
üstelik yalnızlığım da ....
Hiç olmadın aslında,
hiç sarmadım seni,
hiç tutmadım terleyen ellerini,
hiç görmedim,
yalvararak bakan gözlerini.
Başın omzuma dayanmadı hiç,
hiç hissetmedim yanağımda nefesini,
Yani hiç olmadın aslında..
Var olamamanın acısı saplı
ta şuramda..
Bir kor gibi düştün sen,
yalnızlığımın tam ortasına....
(06/01/2001 02:17 KARABÜK)
Nedim Yılmaz
Nedim Yılmaz şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.