Sorma
Bir gittin ki sorma
Anlamsız vuruyor şimdi
Şehrin saat kulesi.
Ne gelişini müjdeliyor bana
Ne haber veriyor gidişini.....
Aynalar bile flu
Ne kendimi görebiliyorum,
Ne de göz izlerini.......
Bir yoksun ki sorma işte
Tam öyle, nasıl derler
Gidişin bile
Gece sessizliği gibi
Ürpertiyor içimi.
Bir çocuk,
?öğretmenim? diye seslendi
?özledim seni?
dedi.
Özlemişti belli,
Tıpkı, tıpkı benim gibi.
Bir gittin ki sorma
Harfler durdu parmaklarımın ucunda
Onlar da vardı yalnızlığın tadına
Anlamsızdı,
Dizilemediler yan yana
Oysa,
Uçarak genç kızlar gibi
El ele dansetmeye alışkındılar.
Alışkındılar,
Söylemeye sana sevgimi...
Bir gittin ki sorma
Bir telefon sesi bile uyandıramadı beni
Aramayacaktın belli.
Olamazdı zaten
Zaten senden değildi
O bile unutmuştu sesini..
Bir gittin ki sorma,
Güller,
Kartların üzerindeki
Onlar işte, resimdeki...
Hani sana layık bulmadığım
Sahte güller bile eridi..
Bir gittin ki sorma
?bir garip aşk hikayesi?
anlamını yitirdi.
Kasette çalan,
Sanki çok eski zamanlardan kalan
Kuru bir melodi gibi....
Bir gittin ki sorma.....
Kanatlarım kırıldı,
Ürkek kalemimle yalnız kaldım
Buralarda....
Sonbaharda,
Gidenlerin arkasından bakan
Uçmayı öğrenememiş bir kuş gibi
Bir korku sardı içimi
Tüylerim ürperdi
Bir gittin ki sorma
Sanki hiç dönmeyeceksin gibi............
(01/01/2001 02:08 KARABÜK)
Nedim Yılmaz
Nedim Yılmaz şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.