AŞK !...

Albenisine kandım bu maval dünyanın
Şu güneşe,denize,ay a aldandım
Karanlık çıktı gece : seni sever sandım...

Avuçlar da gözyaşı yürekler kahır yeri,
Şansa bırakmak olmaz sevmeyi,
Kabullenmek zor ama : gece senden de iyi...

Açmaz oldu mevsim de ne gül ne lale,
Şemsiye tuttum matem yağmurlarına,
Kanıma işledi sevda ; Vurgunum sana !...

Aldanmak meşakketli vurur hançeri
Şifası yok bu yaranın ,
Kurbanı oldum deli sevdanın .

Ayrılık alınyazım, yalnızlık bahtım ,
Şahidim oldu alem .delice sevdim
Kaybolan , yokolan, mahvolan bendim .

Ağlarım ; budur hayatta tesellim,
Şanıma yakışmaz seni unutmak,
Kahrolsun ! esaret zor şeymiş ,gönlü avutmak...

Al kanmıda esaret vuslat gibi
Şafak sökmeli olmuş, gece isyan da
Kalmamış ! ne aşk, ne sevgi nankör insan da

Asarım bir bir umutları, anıları yakarım,
Şikayet etmem yaşadığıma,
Karanlık gölge tutar karanlığıma.

Akar gözlerimden kan revan sitem,
Şal gibi dolanır boynuma keder
Kahpe çıktı bu dünya, kahpeymiş kader!.

Aşk.. manasız kaldı ölümü arzularken,
Şahlandı yüreğim de deli arzular,
Korkma ! aşk bu . sevdalıysan oyalar...

_____________28.01.2000