Hasretim

Karanlık bir gecenin
kuytu sokaklarında
bir başıma dolanırken ve yapayalnız
Hasretim Ana!

Belkide
bir sen anlamıyorsun hüsranımı
oysa biliyor bütün kuşlar
ve bütün laleler,
biliyor ; tüm karanlık saatler
şeffaf gündüzler...
Bir sen anlamadın
belkide Ana !

Hasretim !...

Bir anlasan
bir el uzatsan yalnızlığıma..
Vefasız terkedişlerde kaldı anılarım
ve hayaller
çığ gibi devrildi üzerime birer birer.
Yalnızlık Allah ` a mahsus
bilirim ama
Hasretlik ; yalnızlık kadar beter..

Can sıkıntılarım agem vurulmaz
bitmez gönkümde terkedişler.
Lanetli bir şehrin kin kokan caddelerinde
bir başıma dolanırken
avare yalnızken kaldırımlar kadar
hasretim işte ...

Gözlerimi kapayıp ta yarınlarıma
ölümün krokisini çiziyorum her gece
uykularımda ...
Benzim solmuş
ve ağarmış saçlarım
Yıllar....
aklıma geldikçe
çocukluğumun afsunlu saatleri
hüsrana dalarım işte öylece
Ağlarım !..

Tut ellerimden
ve sımsıkı bırakma beni!
Tut ellerimden
ve anla hasretimi.
Kaçıp gitmek geliyor aklıma
hep bu gecelerden
sönüyor bu kuytu sokağın lambaları .
Her göz kapayışımda ölüm geliyor aklıma .
Karanlık bir mazinin
çaresiziği ağlatır
bir başıma dolanırım
ve yapayalnız
Hasretim Ana !!..

( 28.03.2000 )