Yaralı Hüsran

Yaralı özlemlerim ,
kan revan içinde.
Vurgun yemiş sevgilerim.
Tat vermiyor artık bayram hayalleri ;
vurdum en kalın yerinden ,
ümitlerimi...
Bu alın yazım olsa benim !

Karanlık bir girdapta yapayalnızım,
kapandım odama,
Biliyorum hileli bu dünya.
Fırtınalar esiyor gönlümde
gönlüm ; işkencede.
Çaresizliğimi kutluyorum
`` Sevmek sadece ``...

Biliyorum ecel yakın
ve yasaklanmış deli sevdalar.
Rüzgar inadıma esiyor,
peşimden beni kovalıyor
o arsız kaldırımlar.
Bir gül gibi soluverdi ümitlerim.
Bir çınar gibi devrildi.
Sevmek bana göre değil di belki ya ;
Bu yürek delice sevdi.
oysa yanıyorum şimdi derinden,
oysa sevmeliydim insanı
yürekten...
Dargınlık şiirim yarıda kaldı bu akşam
ağaçlar ; boyun büktü geceye.
Sitemimi arşa çıkarsamda faydası yok
kurutsam hüzün ağacını kökünden.
Biliyorum bitmeyecek bu yalnızlık ,
bu yalnızlık çok şey götürdü benden.
İsyanım doğduğum günün sabahına,
feryadım duyulmaz avazımın çıktığı kadar bağırsamda .

Ne talihim güldü ne de kaderim;
bugün de dünden de öte beterim.
Vicdan el vermiyor çekip gitmeye,
oysa yaklaştı ecel
ya yarın sabah yada gelecek seneye...
Bu alın yazım olsa gerek benim !

Suçum ; sevmek sadece.
Bu çilekeş yalnızlık
çok şey götürdü benden.
Artık kalmadı umudum,
kalmadı sabrım ;
Medet beklemem senden
...

( 18.03.2000 )
.