Acılarla Yaşamak

Acılarla Yaşamak
Bir rüzgardır yaşamak gelip geçici.
Sürüklenirsin peşinde,
Dalından kopmuş,
Kurumuş bir yaprak gibi.
Bazen köhne bir meyhanede,
Durdurmak istersin zamanı.
Peş peşe kalkan kadehlerle,
Bir esriklik çöker üstüne
Acı, tatlı nice anılar,
Dizilir gözlerinin önüne.
Ağlarsın,
Göz yaşlarında boğulursun
Ağladığını sezer,
Senin gibi dertlinin biri
Gelir yanına çöker,
Ahlar vahlar içinde
Terkedilmişliğini anlatır sana
Hiç yaşamadığı
Ama,
Yaşadığını sandığı,
Aşklarını anlatır bir,bir
Sen de dökersin içini ona
Rahatlarsın
Böyledir bu meyhane dedikleri
Kadehler boşalır,
Sigaralar biter paketlerde,
Mezeler tükenir
Biter mi dertler?
Bitmez
Meyhanenin kapanma saati geldiğinde,
Vedalaşıp ayrıldığında,
Dertlerinle baş başa kalırsın yine
Bir rüzgardır yaşamak,
Anlatılmaz acılar içinde
Bu gün nereye savrulursun,
Yarın nereye bilinmez.
Yeni bir aşkla,
Umutlar yeşerir gönlünde
Dünyaya yeniden gelmiş gibi olursun
Gülersin o ağladığın günlere
Hiç bitmeyecekmiş gibi,
Uzayıp gider o mutlu günler
Bir ihanet rüzgarı eser delice
Koparır seni kökünden
Alır götürür yine
O eski acı dolu günlerine
Bir rüzgardır yaşam,
Anlaşılmaz acılar içinde.
Özcan NEVRES